Απ’ αδά επάρ’τε με

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αδάμ Αποστολίδης, Πόλιος Παπαγιαννίδης

Απ’ αδά επάρ’τε με,
σο σ̌κοινίν κρεμάστε με
Αν ’κ’ ευρήκω το πουλί μ’,
σον κρεμόν δεβάστε με

Το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν,
πρόσωπον ’κ’ εδώκε με
Μαναχόν σο μεσοστράτ’
εμέν πώς εφέκε με!

Έλα, ψ̌η μ’, σα ήμαρτα,
το χατίρι μ’ ποίσον α’
Το καντήλι μ’ έψ̌ες α’
αν θέλ’τς φύσα, βζήσον α’

Το τσ̌ικάρι μ’ έκαψες,
έκαψες κι εμάντσες με
Κύρην έχω και μάναν
να εθαρρώ ορφάντσες με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αδά	εδώ
βζήσον	(προστ.) σβήσε
δεβάστε	(προστ.) οδηγήστε, περάστε, πηγαίνετε κπ/κτ κάπου
εδώκε	έδωσε
εθαρρώ	θαρρώ, νομίζω, υποθέτω
εμάντσες	μαύρισες/μουντζούρωσες από την καπνιά, κατέστρεψες, κατέκαψες μέχρι καπνιάς
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επάρ’τε	πάρτε
ευρήκω	βρίσκω
εφέκε	άφησε
έψ̌ες	άναψες
ήμαρτα	ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κρεμόν	γκρεμό
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μεσοστράτ’	μέση του δρόμου
ορφάντσες	άφησες ορφανό
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πρόσωπον ’κ’ εδώκε με	δεν με καταδέχτηκε
τσ̌ικάρι	σπλάχνο	ciğer/ciger
χατίρι	χάρη, σεβασμός, υπόληψη	hatır/ḫāṭir
ψ̌η	ψυχή