Προβολή Τραγουδιού
Ο Μάραντον |
Grèce: Chants Des Akrites - VIIIe Au XIIIe Siècle (Τραγούδια των Ακριτών, 8ος έως 13ος αιώνας)Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Νικόλαος Παπαβραμίδης
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν να πάει ση στρατείαν [γιαρ] Κόφτ’ ας σ’ ασήμι πέταλα κι ας σο χρυσάφ’ καρφία [γιαρ] Τον μαύρον εκαλίβωνεν καταντικρύ σον φέγγον [γιαρ] Κι η κάλη ατ’ παραστέκει͜ ατον με το μαντίλ’ καρφία [γιαρ]¹ Η μάρ’σσα εμαυροφόρεσεν κι ατόν επαρακάλ’νεν [γιαρ] -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; [γιαρ] -Αφήνω σε τον κύρη μου τον Άεν-Κωνσταντίνον [γιαρ] -Χάρος να τρώει τον κύρη σου τον Άεν-Κωνσταντίνον [γιαρ] -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; [γιαρ] -Αφήνω σε την μάνα μου, την Άγιαν-Ελένην [γιαρ] -Χάρος να τρώει τη μάνα σου την Άγιαν-Ελένην [γιαρ] -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; [γιαρ] -Αφήνω σε τ’ αδέλφι͜α μου, τους Δώδεκα Αποστόλους [γιαρ] -Χάρος να τρώει τ’ αδέλφι͜α μου, τους Δώδεκα Αποστόλους [γιαρ] -Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν κι αργυρόν δαχτυλίδιν [γιαρ] Το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φά’ και το σταυρόν προσ̌κύνα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| Άεν | Άγιο | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| εκαλίβωνεν | πετάλωνε | caliga, η «αρβύλα» των Ρωμαίων Λεγεωναρίων μέχρι τον 2° μ.Χ. αι. | |
| επαρακάλ’νεν | παρακαλούσε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| καταντικρύ | ακριβώς απέναντι | ||
| κόφτ’ | κόβει | ||
| παραστέκει | βοηθά, στηρίζει, περιποιείται | ||
| πούλτσον | (προστ.) πούλησε | ||
| τίναν | ποιον/α | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| φέγγον | φεγγάρι |
