Χαμέλυνον Καράκαπαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ιωαννίδης, Λάζος Ιωαννίδης

Χαμέλυνον, Καράκαπαν
και Αε-Ζαχαρέα,
να ελέπω τ’ αρνί μ’ πώς περ’μέν’
σ’ έρημον την φωλέα

Ο ουρανόν η θάλασσα
η γη κι όλι͜α τα πάντα
Έλα, αρνόπο μ’, μετ’ εμέν,
πασ̌κείμ’ θα ζούμε πάντα;

Σον ουρανόν πετάει πουλίν,
ση γην ευτάει εβόρα
Εγώ κι εσύ ντο είπαμε
μη λες ατο την χώρα

Αρνί μ’, τ’ εσόν ο πρόσωπον
αχ! και τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
Μ’ εσέν, πουλί μ’, θα χ̌αίρουμαι
και παίρω τα μουράτι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
εβόρα	σκιά, δροσερό μέρος
ελέπω	βλέπω
εσά	δικά σου/σας
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
Καράκαπαν	ονομασία βουνού στην σημ. Τουρκία, στα ανατολικά όρια της Άνω Ματσούκας και με υψόμετρο 2,4 χλμ	Karakaban< kara (=μαύρο) + kaban (կաբան=κορυφή, απότομος λόφος)
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
ομμάτι͜α	μάτια
παίρω	παίρνω
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
περ’μέν’	περιμένει
φωλέα	φωλιά
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
χαμέλυνον	χαμήλωσε
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά