Λεμόνα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Ευλαμπία Νικολαΐδου

Σίτα̤ επέγ’να ομάλι͜α-ομάλι͜α
είδα ορμάνι͜α και λιβάδι͜α
Είδα ορμάνι͜α και λιβάδι͜α
και σην άκραν κρύον πεγάδι

Και ση πεγαδί’ την άκραν
έστεκεν δεντρόν και μέγαν
Έστεκεν δεντρόν και μέγαν
με νεράντζι͜α φορτωμένον

Έπλωσα να παίρω έναν
εχολιάστεν η Λεμόνα
Ντό χολιάσ̌κεσαι, Λεμόνα;
Πας̌ κι ετσάκωσα κλαδόπον;

(Κι) αν ετσάκωσα κλαδόπον
να τσακούται το χ̌ερόπο μ’
Κι αν εμάρανα φυλλόπον
να μαραίνεται το ψ̌όπο μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκραν	άκρη, αρχή
εμάρανα	έκανα κτ να μαραθεί
επέγ’να	πήγαινα
έπλωσα	άπλωσα, έτεινα
ετσάκωσα	έσπασα
εχολιάστεν	θύμωσε, αγανάκτησε
κλαδόπον	κλαδάκι, μτφ. απόγονος
ομάλι͜α	(επιρρ.) ομαλά, ευθεία, πεδιάδες, ίσια
ορμάνι͜α	δάση	orman
παίρω	παίρνω
πας̌	μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και)	μήν πᾶς
πεγαδί’	βρύσης
πεγάδι	βρύση
σίτα̤	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
τσακούται	σπάει
φυλλόπον	φυλλαράκι
χ̌ερόπο	χεράκι
χολιάσ̌κεσαι	θυμώνεις, αγανακτάς
ψ̌όπο	ψυχούλα