Τ’ άλογο μ’ ’καβάλκεψα

Τ’ άλογο μ’ ’καβάλκεψα,
τα χωρία λάσκουμαι
Γυρευός θα ’ίνουμαι
εσέν αγκαλιάσκουμαι

Έναν έν’ τ’ αρνόπο μου
τ’ έσ̌’ν αθε ’κ’ ευρίεται
Τ’ ομμάτι͜α μ’ ελέπ’ν’ ατο
το καρδόπο μ’ λύεται

Το κορίτσ’, καλόν κορίτσ’,
η μάνα τ’ ’κι αντρίζ’ α̤το
Ψαλαφώ, ’κι δί’ μ’ α̤το
κλέφτ’ α’, ’κι νοΐζ’ α̤το

Το γλυκύν το τέρεμα σ’
πουλί μ’, ’κι χορτάεται
Το τσ̌αλίμι σ’ τ’ άσ̌κεμον
ατό πρέπ’ ν’ αλλάεται