Σ̌ουμπούλα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Λιζέτα Νικολάου

Είναν σ̌ουμπούλαν αγαπώ,
τ’ όνομαν ατ’ς ’κι λέγω
Την ώραν ντο ’κ’ ελέπ’ ατεν
κάθουμαι κα’ και κλαίγω

Σ̌ουμπούλα μ’, έλα-έλα
Όντες τερώ σε μη τερείς
αφκακέσ’, χαμογέλα

Έλα, σ̌ουμπούλα, μετ’ εμέν,
έλα κάθκα σο γιάνι μ’
Εμορφάδα σ’ κανείται σε,
μ’ αλείφκεσαι πογιάν -ι

Σ̌ουμπούλα μ’, έλα-έλα
Όντες τερώ σε μη τερείς
αφκακέσ’, χαμογέλα

Έλα, πουλί μ’, έλα, αρνί μ’,
έλα μη τυραννί͜εις με
Τ’ εμόν η ψ̌η ολίγον έν’,
εβγαίν’ κι άλλο ’κ’ ευρήκ’ς με

Σ̌ουμπούλα μ’, έλα-έλα
Όντες τερώ σε μη τερείς
αφκακέσ’, χαμογέλα

Ανάθεμα και τα μακρά
όθεν ’κι πάει λαλίαν
Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν
ας σην αροθυμίαν

Σ̌ουμπούλα μ’, έλα-έλα
Όντες τερώ σε μη τερείς
αφκακέσ’, χαμογέλα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλείφκεσαι	αλείβεσαι
αροθυμίαν	νοσταλγία
ατεν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
αφκακέσ’	κάτω πέρα
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
εβγαίν’	βγαίνει
είναν	έναν, μία
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εμορφάδα	ομορφιά
έν’	είναι
εσκοτείνεψαν	σκοτείνιασαν
ευρήκ’ς	βρίσκεις
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
κάθκα	(προστ.) κάθισε
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλίαν	λαλιά, φωνή
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ολίγον	λίγο
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
πογιάν	μπογιά, βαφή, χρώμα	boya
σ̌ουμπούλα	αυτή που είναι σα ζουμπούλι	sümbül/sunbul
σ̌ουμπούλαν	αυτή που είναι σα ζουμπούλι	sümbül/sunbul
τερείς	κοιτάς
τερώ	κοιτώ
τυραννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
ψ̌η	ψυχή