Έναν ημέραν ο Θεόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αφήγηση/Απαγγελία/Ψαλμός, Θεόδωρος Βεροιώτης, Κώστας Διαμαντίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Έναν ημέραν ο Θεόν
ερχίνεσεν να κλαίει
Κι όθεν τα δάκρυ͜α Τ’ έσταζαν
η γης ακόμα καίει

Αγγέλ’ επυκνορώταναν
ατσ̌ά ντο έχ̌’ και κλαίει;
Ποίον κρίμαν βαρύνει͜ ατον
κι εμάς τιδέν ’κι λέει;

Ένας ψιλίκος άγγελος
επέταξεν κι επήεν
Ντο έ͜εις, αφέντα μ’; πέει μας -ε
Η καρδι͜ά μουν ελύεν

♫

Εγώ τον κόσμον ’κ’ έπλασα
να τρώγ’νε τ’ έναν τ’ άλλον
Όντες ελέπ’ ατ’ς θλίφκουμαι,
’κι ταγιανίζω άλλο

Εγώ απ’ εσάς ’κ’ εράεψα
τιδέν εμέν να δί’τε
Άμον ντο πρέπ’ σον άνθρωπον,
αέτσ’ θέλω να ζείτε

♫

Εγώ τον κόσμον ’κ’ έπλασα [Ν’ αηλί εμέν!]
να τρώγ’νε τ’ έναν τ’ άλλον [Ν’ αηλί εμέν!]
Όντες ελέπ’ ατ’ς θλίφκουμαι, [Ν’ αηλί εμέν!]
[και] ’κι ταγιανίζω άλλο [Αχ! Ν’ αηλί εμέν!]

Εγώ απ’ εσάς ’κ’ εράεψα
τιδέν εμέν να δί’τε
Άμον ντο πρέπ’ σον άνθρωπον,
αέτσ’ θέλω να ζείτε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλ’	(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
αέτσ’	έτσι
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατ’ς	αυτής, της
ατσ̌ά	άραγε	acep/ʿaceb
δί’τε	δίνετε
έ͜εις	έχεις
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
ελύεν	λύθηκε, έλιωσε
επέταξεν	πέταξε
επήεν	πήγε
επυκνορώταναν	ρωτούσαν συχνά
εράεψα	έψαξα, γύρεψα, αναζήτησα	aramak
ερχίνεσεν	άρχισε
έχ̌’	έχει
θλίφκουμαι	θλίβομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μουν	μας
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όντες	όταν
πέει	(προστ.) πες
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
τιδέν	τίποτα
τρώγ’νε	τρώνε
ψιλίκος	λεπτός