Αητέντς επαραπέτανεν

Προβολή Τραγουδιού

Η μουσική μας παράδοση | Ποντιακά τραγούδια

Αητέντς επαραπέτανεν
ψηλά σα επουράνα̤
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Είχ̌εν τ’ αντζία τ’ κόκκινα
και το τσ̌αρκούλ’ν ατ’ μαύρον
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

Εκράτ’νεν και σα κάρτζ̌ι͜ας ατ’
παλληκαρί’ βραχιόναν
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Αητέ μ’, για δος μ’ ας σο κρατείς,
για πέει με όθεν κείται
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

Ας σο κρατώ ’κι δίγω σε,
αρ’ όθεν κείται λέγω
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Ακεί σο πέραν τα ραχ̌ι͜ά,
τ’ αλάτι͜α επεκεί μέρη
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

Μαύρα πουλία τρώγ’ν’ ατον
και μαύρα τριγυλίσκουν
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Φατέστεν, πουλιά μ’, φατέστεν,
φατέστεν τον καρίπη
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

Ση θάλασσαν κολυμπετής,
σ’ ορμάνι͜α πεχλιβάνος
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αητέντς	αητός
ακεί	εκεί
αλάτι͜α	έλατα
αντζία	πόδια, μηροί
αρ’	εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha	ἄρα
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
δίγω	δίνω
δος	δώσε
εκράτ’νεν	κρατούσε
επαραπέτανεν	παραπετούσε, πετούσε πολλή ώρα ή πολύ ψηλά
επεκεί	από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν
επουράνα̤	επουράνια
κάρτζ̌ι͜ας	νύχια	kanca<ganzo (βενετ.)<γαμψός ή ganskyos=κλαδί (πρωτοκελτικά)
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κολυμπετής	κολυμβητής
κρατείς	κρατάς
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ορμάνι͜α	δάση	orman
παλληκαρί’	παλληκαριού	παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ
πέει	(προστ.) πες
πεχλιβάνος	κυρ. παλαιστής, μτφ. παλληκάρι, ανδρειωμένος	pehlivan/pehlevān
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
τριγυλίσκουν	τριγυρίζουν, περιτριγυρίζουν
τρώγ’ν’	τρώνε
τσ̌αρκούλ’ν	γυναικεία καλύπτρα, λειρί πτηνού
φατέστεν	(προστ.) φάτε