Ο Πόντιον με τ’ άρματα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Στάθης Νικολαΐδης, Χρήστος Χρυσανθόπουλος

Χριστέ, ευλόγα το σπαθί μ’
το ελλενικόν κοντάριν
Ο Πόντιον με τ’ άρματα ατ’
έν’ άμον λεοντάριν

Μάνα, τη κυρού μ’ τ’ άρματα
δος με και τα σπαθία
Κάθε καφούλ’ και παλληκάρ’
σου Πόντου τα ραχ̌ία

Ο Πόντον όλον σο ποδάρ’
εντώκαν τα καμπάνας
Το παλληκάρ’ πάει σο βουνόν
με την ευχ̌ήν τη μάνας

Σκλάβοι εμείς ’κι ’ίνουμες
’κι θέλουμε αφεντάδες
Η γενεά μουν Μάραντοι
και Ακριτών μανάδες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άρματα	όπλα	armum
γενεά	γενιά
δος	δώσε
έν’	είναι
εντώκαν	χτύπησαν
’ίνουμες	γινόμαστε
καμπάνας	(ον.πληθ., τα) καμπάνες
καφούλ’	θάμνος	κατάφυλλον<καταφύλλιον<κατ’φούλλιν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κυρού	πατέρα
μουν	μας
ποδάρ’	πόδι
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σπαθία	σπαθιά