Όθεν έσπειρα κοκκία

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Όθεν έσπειρα κοκκία
εύρα αχάντα̤ φοβερά
Όθεν είπα την ορθία
έκ’σα ψέματα πολλά

Αχ! Ντ’ ενούνιζα, ντ’ εθάρρ’να,
ντό σκοπούς ντο είχα -ν- εγώ;
Κι όντες θα εζήν’να μαύρα
πάντα με το «αχ!» και «βαχ!»

Μάνα ’κ’ έχω να πονεί με,
κύρη ’κ’ έχω για ν’ ακούει
κι αδελφόν για ν’ αφουκράται
σα λόγια μ’ σ’ ωτίν ν’ ακούει

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αφουκράται	αφουγκράζεται
αχάντα̤	αγκάθια	ἀκάνθιον, υποκορ. του ἄκανθα
εζήν’να	ζούσα
εθάρρ’να	θαρρούσα, πίστευα, νόμιζα
έκ’σα	άκουσα
ενούνιζα	σκεφτόμουν
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κοκκία	σιτάρια
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όντες	όταν
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ωτίν	αυτί