Χωρίς εσέν την ζωή μ’

Ο Θεόν τα εμορφίας
όλια σ’ εσέναν εχάρτσεν
Έμορφον άμον εσέναν
σον κόσμον άλλο ’κ’ επλάστεν
Όλια σ’ εσέναν εχάρτσεν
και τ’ αλλέτερα ορφάντσεν

Όντες έρχ̌εσαι ση στράταν
τ’ ολόερα σ’ παρλαεύ’νε
Σ̌ορσ̌ότα μ’, ’ς σην εμορφάδα σ’
τ’ άγρια πα ημερεύ’νε
Τ’ ολοέρα σ’ παρλαεύ’νε
κι όλ’ εσένανε ζελεύ’νε

Όντες έρχ̌εσαι σ’ ονέρ’τα μ’
ας ση χαρά μ’ παλαλούμαι
Αγκαλιάσκουμαι, φιλώ σε,
κι ας σην εγάπη μ’ λιγούμαι
Ας ση χαρά μ’ παλαλούμαι,
μερών’, ’κι θέλω να σ’κούμαι

Χωρίς εσέν τη ζωή μ’
’κι θέλω ας εβγαίν’ η ψ̌η μ’
Για τ’ εσέν σον Άδην πάω,
τον Χάρον χατίρ’ ν’ ευτάω
Χωρίς εσέν τη ζωή μ’
’κι θέλω ας εβγαίν’ η ψ̌η μ’