Νόστιμα εφιλέθαμε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κωστίκας Κωνσταντινίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Κομμάτα̤ έντον το καρδόπο μ’,
τ’ ομμάτα̤ σ’ δα̤κρωμένα
Έρθες κι επαρακάλεσες
ν’ απομέντς μετ’ εμέναν

Κι εγώ όλον νουνίζω
την καρδά̤ σ’ πως να χτίζω
Και για τ’ εσέν την άπιστον
το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζω

Κι εγώ ξαν ελυπέθα σε,
’πέρα σε σ’ εγκαλόπο μ’
Τα φυλλοκάρδα̤ μ’ ένοιξα
κι εσέγκα σε σο ψ̌όπο μ’

Κι εγώ όλον νουνίζω
την καρδά̤ σ’ πως να χτίζω
Και για τ’ εσέν την άπιστον
το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζω

Νόστιμα εφίλεσα ’τεν,
γλυκέα εκοιμέθα
Κι όντας εγνέφ’σα ετέρεσα,
μαναχός πώς ευρέθα!

Κι εγώ όλον νουνίζω
την καρδά̤ σ’ πως να χτίζω
Και για τ’ εσέν την άπιστον
το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα	Προέλευση
απομέντς	απομένεις
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
δα̤κρωμένα	δακρυσμένα
εγκαλόπο	αγκαλιά, αγκαλίτσα
εγνέφ’σα	ξύπνησα
εκοιμέθα	κοιμήθηκα
ελυπέθα	λυπήθηκα
ένοιξα	άνοιξα
έντον	έγινε
έρθες	ήρθες
εσέγκα	έβαλα, εισήγαγα
ετέρεσα	κοίταξα
ευρέθα	βρέθηκα
εφίλεσα	φίλησα
καρδά̤	καρδιά
καρδόπο	καρδούλα
κομμάτα̤	κομμάτια
μαναχός	μοναχός, μόνος
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νουνίζω	σκέφτομαι
ξαν	πάλι, ξανά
ομμάτα̤	μάτια
όντας	όταν
’πέρα	(επέρα) πήρα
’τεν	αυτήν
τυρα̤ννίζω	τυραννάω, ταλαιπωρώ
φυλλοκάρδα̤	τα φύλλα της καρδιάς
ψ̌όπο	ψυχούλα