Ατώρα ο κόσμον έλλαξεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κωστίκας Κωνσταντινίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Ατώρα ο κόσμον
πόσον έλλαξεν!
Οι νέοι ’κι σαεύ’νε
κι ήντα̤ θέλ’νε λέν’

Ο κύρ’ και η μάνα
νουνίζ’νε εντάμαν
που -ν- ας σα παιδία
άλλο χαΐρ’ ’κ’ έν’

Άμον ντο τρανύν’νε
κανέναν ’κι ακούνε
Κι άλλο ’κ’ επορούνε
’δέν να λέγ’ν’ ατα

Όπου θέλ’νε πάνε
και ήντα̤ θέλ’νε ευτάνε
Φορούν και σ̌κεπάουν
και ούλα̤ θέλ’ν’ ατα

Ση ζωή ’ντας είναι
η μάνα και ο κύρ’
οι νέοι ’δέν ’κι ξέρ’νε
ας σο μεκατίρ’

Κι όντας αποθάν’νε
φεύ’νε ας ση ζωήν
Ατότε αραεύ’ν’ ατ’ς
και σ’χωρούν την ψ̌ην

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αποθάν’νε	πεθαίνουν
αραεύ’ν’	ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν	aramak
ατα	αυτά
ατότε	τότε
ατ’ς	αυτής, της
ατώρα	τώρα
’δέν	τίποτα
έλλαξεν	άλλαξε
έν’	είναι
εντάμαν	μαζί
επορούνε	μπορούν
ευτάνε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
ήντα̤	οτιδήποτε, ό,τι
θέλ’νε	θέλουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
λέγ’ν’	λένε
μεκατίρ’	αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα	(ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr
νουνίζ’νε	σκέφτονται
’ντας	(όντας) όταν
ξέρ’νε	ξέρουν, γνωρίζουν
όντας	όταν
ούλα̤	όλα
παιδία	παιδιά
σαεύ’νε	υπολογίζουν, εκτιμούν, λογαριάζουν	saymak
σ̌κεπάουν	σκεπάζονται
σ’χωρούν	συγχωρούν
τρανύν’νε	μεγαλώνουν, αναθρέφουν
φεύ’νε	φεύγουν
χαΐρ’	καλοσύνη, εύνοια, χρησιμότητα	hayır/ḫayr
ψ̌ην	ψυχή