Ωχ! Αηλί εμέν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αρμαντινός, Τάκης Ιωαννίδης

Ερρώστεσα ο άχαρον
και σα κρεβάτι͜α κείμαι
[ωχ! αμάν, αμάν! ωχ! αλί εμέν!]
Απέσ’ σ’ οσπίτ’ ισ̌κιάν κι εγώ
κανείς νερό ’κι δί’ με
[ωχ! αμάν, αμάν! ωχ! αλί εμέν!]

Νεότητας ’κι υπολογίζ’
σον άνθρωπον ο πόνον
[ωχ! αμάν, αμάν! ωχ! αλί εμέν!]
Ο ήλον πάει να βασιλεύ’
χάμαι απέσ’ σον χρόνον
[ωχ! αμάν, αμάν! ωχ! αλί εμέν!]

Ο Χάρον θέλ’ να παίρ’ την ψ̌η μ’
ας παίρ’ α̤’ να γλυτώνω
[ωχ! αμάν, αμάν! ωχ! αλί εμέν!]
Το χώμαν πόνι͜α σύρ’ και παίρ’
σ̌κεπάζ’ με κι ελαφρώνω
[ωχ! αμάν, αμάν! ωχ! αλί εμέν!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α̤’	(α̤τό) αυτό, το
απέσ’	μέσα
δί’	δίνει
ερρώστεσα	αρρώστησα
ισ̌κιάν	σκιά
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
οσπίτ’	σπίτι	hospitium<hospes
παίρ’	παίρνω/ει
πόνι͜α	πόνοι
σ̌κεπάζ’	σκεπάζω/ει
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌η	ψυχή