Προβολή Τραγουδιού
Δεκαεννέα Καλομηνά |

Στιχουργοί: Πόλυς Παυλίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Πόλυς Παυλίδης, Χορωδία
Σ’ έναν καγιάν εκάθουμ’νε, σε έναν θαλασσάκριν τα κύματα ετέρ’να τελεμονήν ντο ’κ’ έχ’νε Νύχταν ημέραν απάν’ αφκά ατά πώς ’κι νεγκάσκουν! Ατά εγώ σίτ’ έλεπα έρθα κι οραματι͜άγα Εκλώστα οπίσ’ σα παλαιά, τον τόπο μ’ έμπρι͜α μ’ είδα
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
απάν’ | πάνω | ||
ατά | αυτά | ||
αφκά | κάτω | ||
εκάθουμ’νε | καθόμουν | ||
εκλώστα | γύρισα, επέστρεψα | ||
έλεπα | έβλεπα | ||
έμπρι͜α | μπροστά | ||
έρθα | ήρθα | ||
ετέρ’να | κοιτούσα | ||
έχ’νε | έχουνε | ||
θαλασσάκριν | ακροθαλασσιά, ακρογιάλι | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καγιάν | βραχώδη τόπο | kaya | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
νεγκάσκουν | κουράζονται | ||
οπίσ’ | πίσω | ||
οραματι͜άγα | ονειρεύτηκα | ||
σίτ’ | καθώς, ενώ | σόταν<εις όταν | |
τελεμονήν | τελειωμό |