Όντες ελέπ’ς με κοκκινιάεις

Προβολή Τραγουδιού

Όλια τα «αχ» τ’ εμέτερα, εγένταν τραγωδίας

Καλλιτέχνες: Λευτέρης Ανδρεάδης, Χαράλαμπος Τσακαλίδης

Όντες ελέπ’ς με κοκκινι͜άεις,
γιτουρεύ’ς τα λετσ̌έκια σ’
Εσύ ατώρα εγέρασες
του κάκου χάντς τ’ εμέκια σ’

Πουλί μ’, να έσ’ χασ̌όφυλλον
ντο κείται σα ρακάνι͜α
Εφύσανε σε αγράνεμον
κι ερρούζ’νες σην εγκάλια μ’

Αρνί μ’, την πόδαν ντο πατείς
τ’ ιχνάρι σ’ θα βαθύνω
Γομούται παρχαρί’ νερόν
κλίσκουμαι κα’ και πίνω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγράνεμον	άγριος άνεμος
ατώρα	τώρα
γιτουρεύ’ς	συνταιριάζεις, προσαρμόζεις, ρυθμίζεις	uydurmak
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
εγκάλια	αγκαλιά
ελέπ’ς	βλέπεις
εμέκια	κόποι, μόχθοι, προσπάθειες	emek
ερρούζ’νες	έπεφτες
έσ’	ήσουν
ιχνάρι	χνάρι, ίχνος
κα’	κάτω
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
κλίσκουμαι	σκύβω, κλίνω
κοκκινι͜άεις	κοκκινίζεις
λετσ̌έκια	γυναικεία μαντίλια που χρησίμευαν ως κάλυμμα κεφαλής δεμένα σε σχήμα τριγώνου	leçek<laçak
όντες	όταν
παρχαρί’	θερινού βοσκότοπου (παρχαριού)
πόδαν	ίχνος, πατημασιά, βήμα
ρακάνι͜α	γήλοφοι
χάντς	χάνεις, παύεις να έχεις, διώχνεις
χασ̌όφυλλον	φύλλο δέντρου ξερό (ζεματισμένο από τον ήλιο), πεσμένο φύλλο	խաշել (khashel) + φύλλο