Ας σην πατρίδα μ’ έφυγα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Ιντζιάδης, Γιώργος Σεβαστόπουλος

Ας σην πατρίδα μ’ έφυγα,
μακρά σην ξενιτείαν
Τα δακρόπα μ’ εγόμωσα,
σα ξένα τα γιαζία

Θάλασσας ντο χωρίζετε,
βουνά σ̌κίστεν κι ελάτε
Την ψ̌ήκα μ’ και το κορμόπο μ’
μαζί τα δύο βάλτε

Ση γην όλοι ευρίουμες
απάν’ σην οικουμένη
Όνταν τελείται η ζωή
τσ̌οκεύ’νε οι αγγέλοι

Ο δύστυχον ο άνθρωπον
καμίαν ’κι φογάται
Πάντα θα σουρουνεύκεται
όνταν γερά και χάται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
γερά	γερνάει
γιαζία	πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος	yazı
δακρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
εγόμωσα	γέμισα
ευρίουμες	βρισκόμαστε
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορμόπο	κορμάκι
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
όνταν	όταν
σουρουνεύκεται	σέρνεται κατά γης, μτφ. υποφέρει, τυραννιέται	sürünmek
τελείται	(αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει
τσ̌οκεύ’νε	καταπίπτουν, επικάθονται, κλίνουν υπό το βάρος	çökmek
φογάται	φοβάται
χάται	χάνεται
ψ̌ήκα	ψυχούλα