Τσ’ εγάπ’ς ο χουζμεκιάρτς

Προβολή Τραγουδιού

Ν’ αηλί π’ είχ̌εν κι έχασε σε,
νασάν π’ ευρήκ’ και παίρ’ -τ- σε
Ατσ̌ά ντό θέλ’ να δίγ’ ατον
σ’ εγκαλιόπο μ’ να φέρ’ -τ- σε;

Εγώ τσ’ εγάπς ο χουζμεκιάρτς,
μεσανυχτί’ γνεφίζω
Και την εγάπ’ σο φεγγοφώς,
κάθουμαι και πλουμίζω

Κρού’ς ασπαλείς το καρδόπο σ’
και διπλοκαρακώνεις
Και ’κι νουνί͜εις τηνάν αφήντς
και τηνάν φαρμακώνεις

Εγώ τσ’ εγάπς ο χουζμεκιάρτς,
μεσανυχτί’ γνεφίζω
Και την εγάπ’ σο φεγγοφώς,
κάθουμαι και πλουμίζω

Τα χ̌είλια σ’ γλυκολάλετα
κι η καρδι͜ά σ’ καφουρίζει
Ανάπαμαν να μη ευρήκ’
εμάς που θα χωρίζει

Εγώ τσ’ εγάπς ο χουζμεκιάρτς,
μεσανυχτί’ γνεφίζω
Και την εγάπ’ σο φεγγοφώς,
κάθουμαι και πλουμίζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ασπαλείς	σφαλίζεις κτ, κλείνεις κτ εντελώς/πολύ καλά
ατσ̌ά	άραγε	acep/ʿaceb
αφήντς	αφήνεις
γνεφίζω	ξυπνώ
δίγ’	δίνω
διπλοκαρακώνεις	διπλομανταλώνεις
εγάπ’	αγάπη
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
ευρήκ’	βρίσκω/ει
καρδόπο	καρδούλα
καφουρίζει	αχνίζει, μτφ. βράζει (από έρωτα)
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρού’ς	χτυπάς	κρούω
μεσανυχτί’	την ώρα του μεσονυχτίου
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νασάν	χαρά σε
νουνί͜εις	σκέφτεσαι
παίρ’	παίρνω/ει
πλουμίζω	στολίζω με πλουμίδια, διανθίζω, καλλωπίζω	pluma
τηνάν	αυτόν/ην που
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
φεγγοφώς	το φως του φεγγαριού
φέρ’	φέρνω/ει
χουζμεκιάρτς	υπηρέτης	hizmetkâr<ḫidmet + -kâr