Προβολή Τραγουδιού
Τον χρόνον μίαν ’κι γελώ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιάννης Κουρτίδης, Κώστας Παρχαρίδης
Τον χρόνον μίαν ’κι γελώ, πάντα αναστενάζω ’Κ’ επόρεσα και -ν- ο καρίπ’ς τον κόσμον να χορτάζω Αρνί μ’, αν πας σο μαναστήρ’ γράψον με αποθαμένον Σον κόσμον ντο ταράζετε εμέναν τον καμένον; Τ’ εμόν η ψ̌η κι ο θάνατον, πουλί μ’, σ’ εσά τα χ̌έρι͜α Αν θέλτς με τσ’ αγγέλτς έπαρ’ το, αν θέλτς με τα μαχ̌αίρι͜α
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αγγέλτς | αγγέλους | ||
αποθαμένον | πεθαμένος/ο | ||
γράψον | γράψε | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
επόρεσα | μπόρεσα | ||
εσά | δικά σου/σας | ||
θάνατον | θάνατος | ||
θέλτς | θέλεις | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
μαναστήρ’ | μοναστήρι | ||
μίαν | μια φορά | ||
ταράζετε | αναμιγνύετε, ανακατεύετε, μπλέκετε | ||
τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
χορτάζω | χορταίνω | ||
ψ̌η | ψυχή |