Προβολή Τραγουδιού
Όνταν ακούς το λαλόπο μ’ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Μιχάλης Καλιοντζίδης
Όνταν ακούς το λαλόπο μ’, πουλί μ’, όντες κοιμάσαι ’κι λες «γεργάνι μ’ άκλερον, από ’πάν’ ι-μ’ να χάσαι»; Χ̌αίρουμαι, πώς ’κι χ̌αίρουμαι! Λέγω «νασάν εμένα» Άντρα σ’ θα πάει σην ξενιτειά, εσύ απομέντς σ’ εμένα Νασάν εσάς ψηλά ραχ̌ι͜ά πάντα χλωροφοράτε Δι͜αβαίν’νε χρόνια και καιρούς καμίαν ’κι γεράτε
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άκλερον | άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο | ||
απομέντς | απομένεις | ||
γεράτε | γερνάτε | ||
γεργάνι | πάπλωμα | yorgan | |
δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
καμίαν | ποτέ | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
λαλόπο | φωνούλα | ||
νασάν | χαρά σε | ||
όνταν | όταν | ||
όντες | όταν | ||
’πάν’ | (απάν’) πάνω | ||
ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
χάσαι | χάνεσαι | ||
χλωροφοράτε | είστε καταπράσινα |