Πουλία μ’, τριυλίστε με

Προβολή Τραγουδιού

Η ποντιακή παράδοση συνεχίζεται με τον Μιχάλη Καλιοντζίδη

Καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Μιχάλης Καλιοντζίδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Πουλία μ’, τριυλίστε με,
δότε με παρ’γορίαν
Μικροί, τρανοί θα τρώγ’νε με
ας σην κατηγορίαν

Το φιστανόπο σ’ έν’ κοντόν
φαίνεται το καμίσι σ’
Πας̌ κ’ είσαι πολλά έμορφος
κι ερρούξαν απ’ οπίσ’ ι-σ’;

Αούτο ο κόσμος ψεύτικος
σ’ εμάς έν’ ορωνεία
Που τρώει και πίν’ και χ̌αίρεται
’κι κομπούται καμίαν

Ας σον ήλιον τα κόκκινα σ’
κι ας σον φέγγον τ’ ασπρότας
Εσέν που έχ̌’ το παλληκάρ’
πάντα͜ ας κλειδών’ τα πόρτας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αούτο	αυτό/ή
ασπρότας	ασπράδες, λευκότητα
δότε	(προστ.) δώστε
έμορφος	όμορφος/η
έν’	είναι
ερρούξαν	έπεσαν
έχ̌’	έχει
καμίαν	ποτέ
καμίσι	πουκάμισο	υπό+καμίσιον<camisia
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κομπούται	ξεγελιέται, εξαπατάται, μτφ. σαγηνεύεται	κομβόω
οπίσ’	πίσω
ορωνεία	ειρωνεία
παρ’γορίαν	παρηγοριά
πας̌	μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και)	μήν πᾶς
πίν’	πίνει
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πόρτας	(ονομ.πληθ.) πόρτες	porta
τρώγ’νε	τρώνε
φέγγον	φεγγάρι
φιστανόπο	φουστανάκι	fistan<fustān