Προβολή Τραγουδιού
Εσύ έσ’νε η ανατολή μ’ |
Στιχουργοί: Χρήστος Παπαδόπουλος
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος
Σ’ εσά τ’ ομμάτα̤ είδα, αρνί μ’, τον ήλιον να χαράζει κι εθάρρεσα το φώταγμα σ’ πως τη ζωή μ’ θ’ αλλάζει -ν Είδα τα κάλλια σ’ τ’ έμορφα εζώστα τη φωτία σ’ και μίαν πώς ’κ’ επόρεσα ν’ ελέπω την καρδία σ’; Ατώρα πέει ντό έπαθες και άλλο εσύ ’κι θέλτς με; -ν Εγάπην εφανέρωνες κι εμέναν περιπαί͜εις με -ν Εσύ έσ’νε η ανατολή μ’, ας ’ίνεσαι κι η δύση μ’ Θα σπίγγω και φουρκίουμαι, αρνί μ’, με το καΐσ̌ι μ’
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ατώρα | τώρα | ||
εζώστα | ζώστηκα | ||
εθάρρεσα | θεώρησα, πίστεψα | ||
ελέπω | βλέπω | ||
έμορφα | όμορφα | ||
επόρεσα | μπόρεσα | ||
εσά | δικά σου/σας | ||
έσ’νε | ήσουν | ||
θέλτς | θέλεις | ||
’ίνεσαι | γίνεσαι | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καΐσ̌ι | δερμάτινη ζώνη | kayış | |
κάλλια | κάλλη | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
μίαν | μια φορά | ||
ομμάτα̤ | μάτια | ||
πέει | (προστ.) πες | ||
περιπαί͜εις | περιπαίζεις | ||
σπίγγω | σφίγγω | ||
φουρκίουμαι | πνίγομαι | ||
φώταγμα | φως, φώτισμα |