Προβολή Τραγουδιού
Αφιέρωμα στην μνήμη του αξέχαστου Γ. Φουντουκίδη |
Στιχουργοί: Κώστας Παναγιωτίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Κώστας Παναγιωτίδης, Χρήστος Παναγιωτίδης
Τρανόν κακόν εύρεν εμάς, «Θεού δουλείας» λένε Αΐκα που ’κ’ επέρασεν πόσον πονείς ’κ’ εξέρ’νε Κλάψτεν, παιδία, με την ψ̌ην, κλάψτεν το παλληκάρι Εφέκεν γαρήν και μωρά, εχπάστεν πάει σον Άδην Ν’ αηλί εκείνεν τη μάναν, ν’ αηλί εκείν’ τον κύρ’ν ατ’ Ν’ αηλί κι εκείν’ την καρήν ατ’ που τρανύν’ τα παιδία τ’ Τιδέν να ’φτάω ’κ’ επορώ, ντό να λέω ’κ’ εξέρω Το τέρτι μ’ σύρω μαναχόν, ωφλαεύω και κλαίω Το Βολοβότ¹ ερημώθεν, τα δρόμι͜α μουν εκόπαν Πού είν’ εκείν’ τα παρέας ντο εποίν’ναμε πρώτα; Τ’ ομμάτι͜α μ’ ’πάν’ σον ουρανόν, η γούλα μ’ εγομώθεν Νέικα παιδία άλλο μη παίρτς, Θεέ μ’, παρακαλώ σε
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
αΐκα | τέτοια/ες | ||
γαρήν | (αιτ.) γυναίκα | karı | |
γούλα | λαιμός | gula | |
δουλείας | (ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς | ||
δρόμι͜α | δρόμοι, δρόμους | ||
εγομώθεν | γέμισε | ||
είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
εκείν’ | εκείνοι/α | ||
εκείνεν | εκείνη | ||
εκόπαν | κόπηκαν | ||
εξέρ’νε | ξέρουν, ήξερε | ||
εποίν’ναμε | κάναμε, φτιάχναμε | ποιέω-ῶ | |
επορώ | μπορώ | ||
ερημώθεν | ερημώθηκε | ||
εύρεν | βρήκε | ||
εφέκεν | άφησε | ||
εχπάστεν | αναχώρησε, κίνησε για | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καρήν | γυναίκα, σύζυγο | karı | |
κλάψτεν | (προστ.) κλάψτε | ||
κύρ’ν | κύρη, πατέρα | ||
μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
μουν | μας | ||
ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
νέικα | νεαρά, νεανικά | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
παιδία | παιδιά | ||
παίρτς | παίρνεις | ||
’πάν’ | (απάν’) πάνω | ||
παρέας | (γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες | ||
σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
τέρτι | καημός, βάσανο, στενοχώρια | dert | |
τιδέν | τίποτα | ||
τρανύν’ | μεγαλώνω/ει, αναθρέφω/ει | ||
’φτάω | (ευτάω) κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
ψ̌ην | ψυχή | ||
ωφλαεύω | κάνω «ωφ» λόγω στενοχώριας, πόνου, ανησυχίας, αναστενάζω | oflamak |
Το τραγούδι είναι γραμμένο στη μνήμη του ☦Γεωργίου Φουντουκίδη (1961-1997) από τον Παντελεήμονα Κιλκίς, ο οποίος σκοτώθηκε συνεπεία τροχαίου δυστυχήματος. ¹ (ή Κάτω Βολοβότ) Παλιά ονομασία του χωριού Παντελεήμων Κιλκίς