Ορφανόν

Προβολή Τραγουδιού

Εγώ μικρός όντες έμ’νε -ν-
ας σον κύρ’ ορφανίγα
Ατώρα -ν- ας σ’ ετράνυνα
’ς σα τέρτι͜α -ν- εκρεμίγα

Εγώ καμίαν ’κι γελώ
και πάντα αναστενάζω
’Κ’ επόρεσα και -ν- ο καρίπ’ς
τον κόσμον να χορτάζω

Μίαν θέλω πολλά να ζω
και μίαν ν’ αποθάνω
Πασ̌κείμ’ ντ’ εποίκα κρίματα
για να κακοπαθάνω;

Όλ’ αποθάν’νε και πάγ’νε
και που πάγ’νε ’κ’ εξέρ’νε
Κανείς οπίσ’ ’κι κλώσκουνταν
πως περάν’νε να λένε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποθάν’νε	πεθαίνουν
αποθάνω	πεθαίνω
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατώρα	τώρα
εκρεμίγα	γκρεμίστηκα
έμ’νε	ήμουν
εξέρ’νε	ξέρουν, ήξερε
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
επόρεσα	μπόρεσα
ετράνυνα	μεγάλωσα, ανέθρεψα	τρανόω-ῶ
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
καρίπ’ς	ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους	garip/ġarīb
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουνταν	γυρίζουν, επιστρέφουν
κύρ’	πατέρα
μίαν	μια φορά
όλ’	όλοι/α
όντες	όταν
οπίσ’	πίσω
ορφανίγα	ορφάνεψα
πάγ’νε	πηγαίνουν, έφυγαν, πάνε
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
περάν’νε	περνάνε
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
’ς	(ας) από
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
χορτάζω	χορταίνω