Αφιέρωμα σον πατέραν

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Έρθεν ο Χάρον εντώκεν,
πατέρα μ’, σο πορτόπο σ’
(Κι) απέσ’ σ’ άγρι͜α μεσάνυχτα
επέρεν και το ψ̌όπο σ’

Κλαίω, πονώ, μοιρολογώ,
πατέρα μ’, σο ταφόπο σ’
Άλλο -ν- οπίσ’ ’κι κλώσ̌κεσαι,
εφέκες τ’ οσπιτόπο σ’

Πατέρα μ’, σο ταφόπο σου
αμάραντα φυτρών’νε
Ατά τ’ εμά δάκρυ͜α είναι,
την καρδι͜ά μ’ φαρμακών’νε

Πατέρα μ’, ας έν’ ελαφρύν
το χώμαν ντ’ εσ̌κεπάες
(Κι) ας ση κοσμί’ τα βάσανα
έφυες κι ενεπάες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμάραντα	(επιστ. Helichrysum stoechas) τα αγριολούλουδα ελίχρυσος ο πολύτιμος
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
εμά	δικά μου
έν’	είναι
ενεπάες	αναπαύτηκες
εντώκεν	χτύπησε
επέρεν	πήρε
έρθεν	ήρθε
εσ̌κεπάες	σκεπάστηκες
εφέκες	άφησες
έφυες	έφυγες
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσ̌κεσαι	γυρίζεις, επιστρέφεις
κοσμί’	κόσμου
οπίσ’	πίσω
οσπιτόπο	σπιτάκι	hospitium<hospes + -όπον
πορτόπο	πορτούλα, πορτάκι	porta
ταφόπο	(υποκορ.) τάφος
φαρμακών’νε	φαρμακώνουν
φυτρών’νε	φυτρώνουν
ψ̌όπο	ψυχούλα