Φωτία καίει το καρδόπο μ’

Φωτία καίει το καρδόπο μ’
και η εγάπ’ το ψ̌όπο μ’
Νύχταν χωρίς ξημέρωμαν
έν’ η ζωή, πουλόπο μ’

Απ’ αδακέσ’ ντ’ εράευες;
Πλάν κέσ’ κα’ ντ’ εδεβήν’νες;
Είδαν εσέν τ’ ομματόπα μ’
κι αλλά ας σο νου μ’ ’κ’ εξήβες

Ατά τ’ εσά τ’ ομματόπα,
ατά τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
’Τογράεψαν την καρδία μ’,
εποίκαν α’ κομμάτι͜α