Τη Τρίχας το γεφύριν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αχιλλέας Βασιλειάδης, Βασίλης Μουρτιάδης

Ακεί πέραν σο Δρακολίμν’
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
ση Τρίχας το γεφύριν
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Χ̌ίλι͜οι μαστόροι έχτιζαν
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
και μύριοι μαθητάδες
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

Όλεν τη μέραν έχτιζαν,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
αποβραδής ’χαλάουτον
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
-Ντό δί’ς με, πρωτομάστορα
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
να στένω το γεφύρι σ’;
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

-Αν δίγω σε τη μάνα μου,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
άλλο μανίτσαν ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Αν δίγω σε τον κύρη μου,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
άλλο κύρην πα ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Θα δίγω σε την κάλη μου,
[Κόρ’ ανάμ’νον, κόρ’ ανάμ’νον]
καλύτερον ευρήκω!
[Κόρ’, έπαρ’ ύπνον κι ας πάμε]

-Ευχέθ’, κόρη μ’, ευχέθ’ κόρη μ’,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
ευχέθ’, μη καταράσαι!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ακεί	εκεί
ανάμ’νον	περίμενε
αποβραδής	απ’ το βράδυ, κατά το βράδυ, βραδιάτικα
δίγω	δίνω
δί’ς	δίνεις
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ευρήκω	βρίσκω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
καταράσαι	καταριέσαι
μυριγμένε	ευωδιαστέ
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
στένω	στήνω
’χαλάουτον	(εχαλάουτον) χαλούσε, καταστρεφόταν