Τ’ άστρα κι ο φέγγον έγραψαν

Προβολή Τραγουδιού

Ποντιακό ξεφάντωμα με τον Γιάννη Φλωρινιώτη

Καλλιτέχνες: Γιάννης Φλωρινιώτης, Τάκης Ιωαννίδης

Τ’ άστρα κι ο φέγγον έγραψαν
συ κι εγώ ν’ ανταμούμες
Εντάμαν να ευρίγουμες,
μαζί να στεφανούμες

Τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α όντες τερώ
τ’ εμά δάκρυ͜α γομούνταν
Τ’ εσά τα χ̌είλι͜α όντες γελούν
τ’ εμά έρχουνταν λιγούνταν

Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν
ση Σουμελάν να πάμε
Μ’ αφήντς με μόν(ον) και μοναχόν
κι απέσ’ σ’ ορμάνι͜α χάμαι

Κρωμέτες σ̌κύλ’ υιός είμαι,
κανέναν ’κι φοβούμαι
Ση Σουμελάν τη Παναγιάν
εσέν θα στεφανούμαι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανταμούμες	ανταμώνουμε
απέσ’	μέσα
αφήντς	αφήνεις
γομούνταν	γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
εμά	δικά μου
εντάμαν	μαζί
έρχουνταν	έρχονται
εσά	δικά σου/σας
ευρίγουμες	βρισκόμαστε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λιγούνταν	επιθυμούν κτ σφοδρά, χάνουν τις αισθήσεις τους, λιποθυμούν
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
ορμάνι͜α	δάση	orman
πουλόπο	πουλάκι
σ̌κύλ’	(γεν.) σκύλου
στεφανούμαι	στεφανώνομαι
στεφανούμες	στεφανωνόμαστε
τερώ	κοιτώ
φέγγον	φεγγάρι
φοβούμαι	φοβάμαι
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω