Θα στεφανούται τ’ ορφανόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Σταυρούλα Στεφανίδου, Τάκης Ιωαννίδης

Η νυφέ στέκ’ σ’ εξώπορτον,
έρθαν ατέν να παίρ’νε
Η νύφε έν’ χωρίς γονέοις,
οι γειτόν’ παραστέκ’νε

Τα σήμαντρα εσήμαναν,
εντώκαν τα καμπάνας
Και τ’ ορφανόν κλαίει κι αραεύ’
και την ευχ̌ήν τη μάνας

Ας είχ̌εν έναν αδελφόν
και σο καλόν την ώραν
Θα στεφανούται τ’ ορφανόν
κι ολόερα τ’ς η χώρα

Εχπάστεν σο στεφάνωμαν
και σείουν τα ραχ̌ία
Τα δέντρα προσ̌κυνούν ατο,
ανθίζ’νε τα κλαδία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανθίζ’νε	ανθίζουν
αραεύ’	ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει	aramak
ατέν	αυτήν
γειτόν’	γείτονες
γονέοις	γονιούς
έν’	είναι
εντώκαν	χτύπησαν
έρθαν	ήρθαν
εχπάστεν	αναχώρησε, κίνησε για
καμπάνας	(ον.πληθ., τα) καμπάνες
νύφε	νύφη
ολόερα	ολόγυρα
παίρ’νε	παίρνουν
παραστέκ’νε	παραστέκουν, βοηθούν, στηρίζουν, περιποιούνται
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σείουν	σείονται
στεφανούται	στεφανώνεται
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά