Προβολή Τραγουδιού

Μοιρολογούνε τα ραχ̌ι͜ά

Μοιρολογούνε τα ραχ̌ι͜ά,
κλαίγ’νε τα ποταμάκρι͜α
Κλαίγ’νε και -ν- όλ’ οι Πόντιοι
μ’ αροθυμίας δάκρυ͜α

Από πού ν’ αρχινάς να λες
ν’ αναστορείς ντ’ εδέβαν;
Ατά τελεμονήν ’κ’ έχ’νε,
νέ νύχταν, νέ ημέραν

Κάθαν ρακάν’, κάθαν ραχ̌ίν
όλια είν’ ιστορίας
κι αγράνεμον όντες φυσά
ακούς μοιρολογίας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγράνεμον	άγριος άνεμος
αναστορείς	θυμάσαι, αναπολείς
αροθυμίας	νοσταλγίας (γεν.), νοσταλγίες (πληθ.)
ατά	αυτά
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
είν’	είναι (για πληθ.)
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
κάθαν	κάθε
κλαίγ’νε	κλαίνε
μοιρολογίας	(ον. πληθ., τα) μοιρολόγια, (γεν. ενικ., τη) μοιρολογιού
νέ	ούτε	ne
όλ’	όλοι/α
όλια	όλα
όντες	όταν
ποταμάκρι͜α	όχθες ποταμών
ρακάν’	γήλοφος
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
τελεμονήν	τελειωμό