Εμέν λένε με Παπαδόπουλο

Εμέν λένε με Παπαδόπουλε,
φιλελεύθερε, κυρ Παντελή
Ατείν’ λέγ’ν’ ατον τσ̌ουβάλ’ εύκαιρον,
σο ποδάρ’ν ατ’ να στέκ’ ’κ’ επορεί

Εγώ έχτισα με τα αίματα
οσπίτ’ έμορφον κοτσ̌ά γιαπίν
Ατείν’ λέγ’νε με «ατό ’κ’ έν’ τ’ εσόν»,
ντό να ’φτάω αΐκον ζωήν;

Πέει με τ’ όνομα σ’, τη φαμέλια σ’
και το τόπον ντο θέλτς για να πας
Ας σο Φινοτντέλ Ατνασ̌ένια¹
δέβα φέρον ντο ’δέν ’κ’ εχρωστάς

Για τερέστεν και γραψέστε με
σο κατάλογον τη βαπορί’
Και το λαζικό ξαν και τον στρατό
στείλον ατο σην πρώτη γραμμήν