Τσ’ εγάπ’ς τα χαβεσλούκια

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Στάθης Τσαϊρίδης

Την νύχταν όντες κείσαι κα’ 
εμέναν μ’ ανασπάλτς με
Και αν αργεύω νά ’ρχουμαι 
που έμ’νε μ’ ερωτάς με 

Όλα ατά ντου ’κ’ έπρεπε 
καμίαν να ευτάμε 
ας έν’ σεπέπ’ σην κόλασην 
εγώ κι εσύ να πάμε 

Έλα, πουλί μ’, ας παίρουμε 
τσ’ εγάπ’ς τα χαβεσλούκια,
Κι ας λέν’ γομάτον η σεβτά 
πως έν’ περισ̌ανλούκια 

Τ’ έναν τ’ άλλο, μικρόν πουλί μ’,
εμείς θα αγαπούμε
Τα ψ̌όπα βουρουλεύκουνταν 
αρ’ όσον επορούνε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλτς	ξεχνάς
αργεύω	αργώ
ατά	αυτά
βουρουλεύκουνταν	ερωτεύονται παράφορα	vurulmak
γομάτον	γεμάτο/η
εγάπ’ς	αγάπης
έμ’νε	ήμουν
έν’	είναι
επορούνε	μπορούν
ερωτάς	ρωτάς
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
καμίαν	ποτέ
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
ντου	που, αυτό/ά που
όντες	όταν
παίρουμε	παίρνουμε
’ρχουμαι	(έρχουμαι) έρχομαι
σεβτά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σεπέπ’	υπαίτιοι	sebep/sebeb
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
χαβεσλούκια	πόθοι, επιθυμίες, γούστα	heveslilik
ψ̌όπα	ψυχούλες