Ο Γιάννες και η κάλη ατ’

Προβολή Τραγουδιού

Τραγούδια του γάμου και της διασκέδασης I

Καλλιτέχνες: Ελένη Κουταλακίδου, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ο Γιάννες ο Μονόγιαννες
ο μαναχόν ο Γιάννες
Ο Γιάννες ετοιμάσ̌κεται
να ’φτάει χαράν και γάμον

Χάρος σην πόρταν έστεκεν
ατόναν φοβερίζει
-Χάρε, ντό έ͜εις και μετ’ εμέν
κι ούμπαν πάγω ακ’λουθάς με;

-Εμέν αδά που έστειλεν
πας̌ κι είπεν «φά’ και πία»;
Μόνον εμέναν είπε με,
«την ψ̌ην ατ’ έπαρ’ κι έλα»

-Παρακαλώ σε, Χάρε μου,
Θεού παρακαλίαν
Εμέν ζωή για χάρισον
ας κάμω εγώ το γάμον

Χάρος οπίσ’ εγύρισεν,
σα επουράνι͜α εξέβεν
Παρακαλεί τον Ποιητήν
ατόν χρόνι͜α να δίγει

-Άμε και πέ’ την καλήν ατ’
θα ζει σεράντα χρόνια
Ας δί’ ατοναν τα ημ’σά
κι ας πάει στεφανούται

-Κέρδα με, κάλη μ’, κέρδα με,
Χάρος να μη κερδαίν’ με
-Και τα σεράντα δίγω σε
κι άλλα σεράντα τόσα
-Κέρδα με, κάλη μ’, κέρδα με,
Χάρος να μη κερδαίν’ με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
άμε	(προστ.) σύρε, πήγαινε
ατόναν	αυτόν
δί’	δίνει
δίγει	δίνει
δίγω	δίνω
έ͜εις	έχεις
εξέβεν	βγήκε, ανέβηκε
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ημ’σά	μισά
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
κερδαίν’	κερδίζει
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
οπίσ’	πίσω
ούμπαν	όπου κι αν
παρακαλίαν	παράκληση
πας̌	μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και)	μήν πᾶς
πέ’	(προστ.) πες
πία	(προστ.) πιες
σεράντα	σαράντα
στεφανούται	στεφανώνεται
φά’	(προστ.) φάε
’φτάει	(ευτάει) κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
ψ̌ην	ψυχή