Προβολή Τραγουδιού
Ξενιτεμένος κι ορφανός |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Νίτσα Κουρτίδου
Ξενιτεμένος κι ορφανός, η ψ̌η μ’ πάντα θλιμμένον Πάντα η καρδά̤ μ’ έρημον και γεραλαεμένον Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω Με τ’ ομματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω Ο νου μ’ πάντα σ’ εσέν πετά, η ψ̌η μ’ αροθυμά σε Ισ̌κιά η εγάπη μ’ γίνεται και πάντα ακολουθά σε Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω Με τ’ ομματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω Πόσα φοράς, μικρόν αρνί μ’, σο νου μ’ τα δά̤κρα̤ σ’ φέρω ντ’ εποίκαν την ζωήν πικρόν κι ακόμαν υποφέρω; Βέχω, βέχω, ξεροβέχω, κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω Με τ’ ομματί’ μ’ τα δα̤κρόπα το μαξιλάρι μ’ βρέχω
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
αροθυμά | νοσταλγεί | ||
βέχω | βήχω | ||
γεραλαεμένον | τραυματισμένο, γεμάτο πληγές | yaralama | |
δά̤κρα̤ | δάκρυα | ||
δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
εγάπη | αγάπη | ||
εποίκαν | έκαναν, έφτιαξαν | ποιέω-ῶ | |
ισ̌κιά | σκιά | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κα’ | κάτω | ||
καρδά̤ | καρδιά | ||
κείμαι | κείτομαι, ξαπλώνω | ||
ξεροβέχω | ξεροβήχω | ||
ομματί’ | ματιού | ||
φοράς | φορές | ||
ψ̌η | ψυχή |