Προβολή Τραγουδιού
Αναστενάζω και πονώ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Νίτσα Κουρτίδου
Αναστενάζω και πονώ, σο γιάνι μ’ καν’νάν ’κ’ έχω [γιαρ] να λέγω τα παράπονα μ’ και τ’ αμαρτίας ντ’ έχω [γιαρ] Βαρύν έν’ η ζωή, πουλί μ’, χωρίς εγάπ’ και δάκρα̤ [γιαρ] Ομοι͜άζ’ το δέντρον ντο φυτρών’ σ’ έρημα θαλασσάκρα̤ [γιαρ] Γιατί, ραχ̌όπα πράσινα, φαίνεστεν πονεμένα [γιαρ] Μά̤γι͜αρ εσείς πα έχ̌ετεν καρδι͜άν άμον εμέναν; [γιαρ] Δος μα, Θεέ μ’, το γιατρικόν ντο θα λαρών’ τα πόνα̤ μ’ [γιαρ] κι ας δίγω σε όσα ψαλαφάς ας σ’ έρημα τα χρόνα̤ μ’ [γιαρ]
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αμαρτίας | (ον.πληθ., τα) αμαρτίες | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
γιάνι | πλάι, πλευρό | yan | |
γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
δάκρα̤ | δάκρυα | ||
δίγω | δίνω | ||
δος | δώσε | ||
δος μα | δώσε μου | ||
εγάπ’ | αγάπη | ||
έν’ | είναι | ||
έχ̌ετεν | έχετε | ||
θαλασσάκρα̤ | οι ακροθαλασσιές, τα ακρογιάλια | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καν’νάν | κανέναν | ||
λαρών’ | γιατρεύει, θεραπεύει | ||
μά̤γι͜αρ | μήπως | ||
ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
όσα | όσες φορές | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
πόνα̤ | (αιτ.) πόνοι, πόνους | ||
ραχ̌όπα | ραχούλες, βουνά | ||
χρόνα̤ | χρόνια | ||
ψαλαφάς | ζητάς, αιτείσαι |