Ίσον ο δρόμον εμπροστά μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Νίτσα Κουρτίδου

Ίσον ο δρόμον εμπροστά μ’
και ’κ’ επορώ να πάω
Η εξορία φυλακή,
’κ’ εξέρω ντό να ’φτάω

Κλάψον με, μάνα, κλάψον με
και φτύλτσον τα μαλλία σ’
Εγέρασε με τ’ έρημον
φαρμάκ’ τη εξορίας

Λαλώς, λαλώ, κανείς ’κι ακούει
κανείς ’κι ξέρ’ που κείμαι
Ατσ̌απά το πουλόπο μου
ατώρα εξέρ’ που είμαι;

Μάνα, μη κλαις και μη πονείς
ντο νέος θ’ αποθάνω
μεαρ τον θάνατον ’κι αξίζ’
ατόσα ντο παθάνω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποθάνω	πεθαίνω
ατώρα	τώρα
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
εξέρ’	ξέρω/ει, γνωρίζω/ει
επορώ	μπορώ
θάνατον	θάνατος
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλάψον	(προστ.) κλάψε
λαλώ	βγάζω λαλιά, καλώ, αποκαλώ, προσκαλώ, οδηγώ
παθάνω	παθαίνω
πουλόπο	πουλάκι
’φτάω	(ευτάω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω