Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Νίτσα Κουρτίδου

Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’!]
να ’ίνεται ρομάνα
[Έλα, έλα λέγω σε!]
και για τ’ ατέν θα ’ίνουμαι
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’!]
και κυνηγός σ’ ορμάνι͜α
[Έλα, έλα λέγω σε!]

Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’,
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’!]
επήεν και ’κ’ επήεν
[Έλα, έλα λέγω σε!]
Φοούμαι ερρούξεν σο νερόν
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’!]
κι άμον σ̌εκέρ’ ελύεν
[Έλα, έλα λέγω σε!]

Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’,
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’!]
να ’ίνεται ρομάνα
[Έλα, έλα λέγω σε!]
Φοούμαι ’κι θα κλώσ̌κεται,
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’!]
ν’ αηλί τ’ εμόν τη μάνα
[Έλα, έλα λέγω σε!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατέν	αυτήν
ελύεν	λύθηκε, έλιωσε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επήεν	πήγε
ερρούξεν	έπεσε
’ίνεται	γίνεται
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσ̌κεται	γυρίζει, επιστρέφει
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ορμάνι͜α	δάση	orman
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ρομάνα	παρχαρομάνα, γυναίκα επιφορτισμένη με την επιμέλεια των ζώων και άλλες γαλακτοκομικές εργασίες στο παρχάρι (θερινό βοσκοτόπι)
σ̌εκέρ’	ζάχαρη, γλυκό/ά	şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.)
φοούμαι	φοβάμαι