Αρνί μ’, εσέναν π’ εποίν’νεν

Τ’ ομμάτι͜α σ’ ματοζίνιχα,
τ’ οφρύδι͜α σ’ πογιαμάδες
Τα χ̌είλι͜α σ’ ροδοκόκκινα
ντο φιλούν οι γιοσμάδες

Αρνί μ’, εσέναν π’ εποίν’νεν
άλλεν να μη ευτάει
Εκείνε πα άμον εσέν
τίνος καρδι͜άν θα κάει;

Κοιμούμαι κι ανασπάλω σε,
γνεφίζω και θυμούμαι
Σύρω και χάνω το γεργάν’
και κλαίω και ματούμαι

Αρνί μ’, εσέναν π’ εποίν’νεν
άλλεν να μη ευτάει
Εκείνε πα άμον εσέν
τίνος καρδι͜άν θα κάει;

Ρίζα μ’, όντες ελέπω σε
τ’ ομματόπα μ’ ανοίουν
Και τα ψηλά τα ραχ̌όπα
ελέπ’ ατα πώς σείουν

Αρνί μ’, εσέναν π’ εποίν’νεν
άλλεν να μη ευτάει
Εκείνε πα άμον εσέν
τίνος καρδι͜άν θα κάει;