Δεντρόπα πρασινόφυλλα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αναστασία Κεχαγιά, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Δεντρόπα πρασινόφυλλα,
ποίστεν εμέν εβόραν
[όι, όι, όι! ποίστεν εμέν εβόραν]
Ας σον ήλιον κρυψέστε με,
εσείς αδά σην ώραν
[όι, όι, όι! εσείς αδά σην ώραν]

’Πίσ’ ας σ’ ελάτι͜α τα ψηλά,
πάντα χλωροφοράτεν!
[όι, όι, όι! πάντα χλωροφοράτεν!]
Δι͜αβαίν’νε χρόνι͜α και καιρούς,
καμίαν ’κι γεράτεν
[όι, όι, όι! καμίαν ’κι γεράτεν]

Τσ̌οπάνε μ’, ντό γιοσμάς είσαι!
λάσ̌κεσαι σα ραχ̌ία
[όι, όι, όι! λάσ̌κεσαι σα ραχ̌ία]
Τσ̌οπάνε μ’, με τα πρόβατα σ’
και τα μικρά τ’ αρνία σ’
[όι, όι, όι! και τα μικρά τ’ αρνία σ’]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γεράτεν	γερνάτε
γιοσμάς	κομψός, λεβέντης νέος	yosma
δεντρόπα	δεντράκια
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εβόραν	σκιά
ελάτι͜α	έλατα
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρυψέστε	(προστ.) κρύψτε
λάσ̌κεσαι	περιφέρεσαι, τριγυρνάς, περιπλανιέσαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
’πίσ’	(οπίσ’) πίσω
ποίστεν	(προστ.) κάντε, φτιάξτε	ποιέω-ῶ
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
χλωροφοράτεν	είστε γεμάτα χλωρίδα, είστε καταπράσινα