Λύρα μαλαματένι͜ον

Οφέτος ξαν ντό έπαθα!
μανίτσα μ’, κάτ’ θα λέγω
Εχάσα την τρυγόνα μου
και μέρα-νύχταν κλαίγω

Είσαι άστρον του ουρανού
ντο λέγ’νε λαμπερόν -ι
Να είχα σε σ’ εγκαλιόπο μ’,
αρνί μ’, ους να μερώνει

Χρυσοκεντημένον τοξάρ’,
λύρα μαλαματένιον,
λάρωσον το καρδόπο μου
το παραπονεμένον