Κορτσόπον, λάλ’ με

Κορτσόπον ανημέρωτον,
[Κορτσόπον, λάλ’ με!]
πότε θα ημερούσαι;
[Λάλ’ με κι ας λαλώ σε]
Και μετ’ εμέν το παλληκάρ’
[Κορτσόπον, λάλ’ με!]
πότε θα στεφανούσαι;
[Λάλ’ με κι ας λαλώ σε]

’Μώ σε, ’μώ σε, ’μώ σε!
’Μώ σε, παλαλός έν’!
Σ’ έναν βούραν λεφτοκάρυ͜α
λέει με «έλα ας φιλώ σε»

Κορτσόπον πολλά έμορφον
[Κορτσόπον, λάλ’ με!]
και ντό πολλά αγαπώ σε!
[Λάλ’ με κι ας λαλώ σε]
Πασ̌κείμ’ ντο ’κ’ εγροικάς ατο;
[Κορτσόπον, λάλ’ με!]
πάντα πυκνοτερώ σε
[Λάλ’ με κι ας λαλώ σε]

’Μώ σε θεία, ’μώ σε!
’Μώ σε, παλαλός έν’!
Ατός χώρα κι εγώ χώρα,
πώς θέλ’ να φιλεί με ατώρα;