Το παράπονο μ’ (Βυζαντινό)

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ιωαννίδης, Λάζος Ιωαννίδης

Τραγωδώ, μάνα μ’, τραγωδώ
σ’ εμέν ’κ’ ιγεύ’ να κλαίγω
[και] Το τέρτ’ ντο έχω απέσ’ σην ψ̌η μ’,
σίναν θα πρέπ’ να λέγω;

Γιατί, Θεέ μ’, εφόρτωσες
σ’ εμέν τέρτι͜α και πόνι͜α;
Σ’ αβούτ’ τον κόσμον που όλ’ ζούμ’
γιάμ’ ’κ’ έχω κι εγώ χρόνι͜α;

Ποίσον, Θεέ μ’, άμον ντ’ εξέρτς
και λάρωσον τα πόνι͜α μ’
Δος με χαράν να χ̌αίρουμαι
και πλέθυνον τα χρόνι͜α μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτ’	αυτό/ή, αυτοί/ές/ά
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
δος	δώσε
εξέρτς	ξέρεις, γνωρίζεις
ιγεύ’	ταιριάζει	uymak
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λάρωσον	(προστ.) γιάτρεψε, θεράπεψε
όλ’	όλοι/α
πλέθυνον	(προστ.) πλήθυνε, αύξησε
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πόνι͜α	πόνοι
πρέπ’	ταιριάζει/ω
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;
τέρτ’	καημός, βάσανο, (ονομ.) στενοχώρια	dert
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τραγωδώ	τραγουδάω
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
ψ̌η	ψυχή