Τον ουρανόν πώς έχτιζαν

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Τον ουρανόν πώς έχτιζαν
κι αφκά στουλάρ’ ’κ’ εποίν’ναν
Την έμορφον πώς έντριζαν,
κι εμέν χαπέρ’ ’κ’ εδίν’ναν

Ραχ̌ι͜ά ντο κλαίτεν θλιβερά
χωρίς παρηγορίαν,
όντες τερώ σας ’κ’ επορεί
να χ̌αίρεται η καρδία μ’

Δος μα, Θεέ μ’, το γιατρικόν
ντο θα λαρών’ τα πόνια μ’
Ας δίγω σε όσα ψαλαφάς
ας σ’ έρημα τα χρόνια μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
αφκά	κάτω
δίγω	δίνω
δος	δώσε
δος μα	δώσε μου
εδίν’ναν	έδιναν
έμορφον	όμορφο
έντριζαν	πάντρευαν, έψαχναν για άντρες (για γυναίκα)
εποίν’ναν	έκαναν, έφτιαχναν	ποιέω-ῶ
επορεί	μπορεί
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρών’	γιατρεύει, θεραπεύει
όντες	όταν
όσα	όσες φορές
παρηγορίαν	παρηγοριά
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
στουλάρ’	στύλος που βαστάζει την στέγη οικίας, μτφ. στήριγμα
τερώ	κοιτώ
χαπέρ’	είδηση, νέο	haber/ḫaber
ψαλαφάς	ζητάς, αιτείσαι