Το καπαγιάτι μ’

Τρανόν πελι͜άν έν’ η εγάπ’,
ν’ έρ’ται γριβών’ απάν’ ι-σ’
Παλαλούται το καρδόπο σ’,
κόφκεται τ’ εχτιπάρι σ’

Το καπαγιάτι μ’ ποίον έν’
κι εσύ τσ̌οάπ’ ’κι δί’ς με;
Πας κείσαι μαναχόν, πουλί μ’,
κι εμέν καρδοπονείς με

Η σεβντά -ν- έν’ άμον ντο λέν’,
γλυκύν κι ευλογημένον
Σ’ ήντιναν πάει απάν’ και ρούζ’
’κι φεύ’ τ’ αφορισμένον

Το καπαγιάτι μ’ ποίον έν’
κι εσύ τσ̌οάπ’ ’κι δί’ς με;
Πας κείσαι μαναχόν, πουλί μ’,
κι εμέν καρδοπονείς με

Καρδία μ’, τέρ’ κι άλλο μη ρού͜εις
σ’ αΐκον τουζαχόπον
Να μη πονείς ας ση σεβντάν
κι ’ίνεσαι γεσιρόπον

Το καπαγιάτι μ’ ποίον έν’
κι εσύ τσ̌οάπ’ ’κι δί’ς με;
Πας κείσαι μαναχόν, πουλί μ’,
κι εμέν καρδοπονείς με