Εγώ παρηγορώ σε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Ξενιτόπουλος, Πέλα Νικολαΐδη

Τερώ σε, εγροικώ πονείς,
θέλω να ερωτώ σε
Αν έν’ ας σην εγάπ’ν εμούν,
εγώ παρηγορώ σε -ν

Εγώ εσέν εγάπεσα,
εσέν θα στεφανούμαι
Άδικα τυρα̤ννίουμες
και -ν- άδικα πονούμε

Γλυκέα τα στομόχ̌ειλα σ’,
νόστιμον το λαλόπο σ’
Γιατί τιδέν ’κι λένε με,
ντό έ͜εις απέσ’ σο ψ̌όπο σ’;

Εγώ εσέν εγάπεσα,
εσέν θα στεφανούμαι
Άδικα τυρα̤ννίουμες
και -ν- άδικα πονούμε

Τ’ εμόν το ψ̌όπον και τ’ εσόν,
τα δύο πονεμένα
Τα δύο καρδόπα χτυπούν,
να ζουν ζευγαρωμένα

Εγώ εσέν εγάπεσα,
εσέν θα στεφανούμαι
Άδικα τυρα̤ννίουμες
και -ν- άδικα πονούμε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
έ͜εις	έχεις
εγάπεσα	αγάπησα
εγροικώ	καταλαβαίνω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
ερωτώ	ρωτάω
εσόν	δικός/ή/ό σου
καρδόπα	καρδούλες
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλόπο	φωνούλα
στεφανούμαι	στεφανώνομαι
στομόχ̌ειλα	τα χείλια του στόματος
τερώ	κοιτώ
τιδέν	τίποτα
τυρα̤ννίουμες	τυραννιόμαστε, ταλαιπωριόμαστε
ψ̌όπο	ψυχούλα
ψ̌όπον	ψυχούλα