Ατσ̌απάτ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Πόλιος Παπαγιαννίδης

Ε! κόρη, τίνος είσαι;
Μήλον κόκκινον είσαι
Παχ̌υμένον κι έμορφον
μαϊσσεματικόν είσαι
[Τρώγω τον Θεό σ’!]

Το ραχ̌ίν χ̌ι͜ονίεται,
παίρ’ ο ήλιον λύεται
Εγώ τηνάν αγαπώ
αδακέσ’ ’κ’ ευρίεται
[Έλα, λέγω σε!]

Ε! παιδία ντό λέτεν,
πάμε ση χαμαιλέτεν;
Κλέφτομε έναν κορτσόπον,
καν’νάν τιδέν μη λέτεν

Τ’ αραπάς ι-μ’ το τεκίρ’
στρογγυλά κυλίεται
Σεβτι͜αλίν παιδίν είμαι,
το καρδόπο μ’ λύεται
[Έλα, λέγω σε!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδακέσ’	εδώ γύρω, κάπου εδώ
αραπάς	άμαξας	araba
έμορφον	όμορφο
ευρίεται	βρίσκεται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
καρδόπο	καρδούλα
κλέφτομε	κλέβουμε
κορτσόπον	κοριτσάκι
κυλίεται	κυλιέται
λέτεν	λέτε
λύεται	λιώνει
παιδία	παιδιά
παίρ’	παίρνω/ει
παχ̌υμένον	παχυμένο, καλοθρεμμένο, παχύ, τροφαντό
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σεβτι͜αλίν	ερωτευμένο, ερωτοχτυπημένο	sevdalı
τεκίρ’	τροχός	teker
τηνάν	αυτόν/ην που
τιδέν	τίποτα
τίνος	ποιού;
χ̌ι͜ονίεται	χιονίζεται
χαμαιλέτεν	νερόμυλο