Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν
και η κόρ’ ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε!
Το βραχ̌ιόλι μ’ δίγω σε!

-Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερον;
Τ’ άψιμον να καί͜ει ατο
Άλλο τάγμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε

-Πέρνιξον με έταιρε
Το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε

-Άλλο τάγμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε

-Ας σην ψ̌η μ’ κι ανέτερον
τ’ άλλα -ν- όλια δίγω σε

Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν
κι ατέν πέραν έσυρεν
-Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Τ’ έμπρι͜α μουν λιβάδι͜α είν’
πάγω εκεί και δίγω σε

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Δέξτε ατον τη σ̌κύλ’ τον γιον
Εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον