Τικ διπλόν

Εσύ εμέναν έλεες,
«καν’νάν ’κι καλατσ̌εύω»
Με τ’ ομματόπα μ’ είδα σε,
τον Θεό σ’ ’κ’ ινιανεύω

Αρ’ με το τουλουμόπο μου
σον Άδ’ ’κι κατηβαίνω
Εκεί παραπονέματα,
έναν βράδον ’κι μένω

Ανάθεμα, ανάθεμα,
διπλά -ν- ανάθεμά σε
Σην ψ̌η σ’ ελιγοθύμανα,
συ έλεες κοιμάσαι

Εξέβεν απάν’ σο κεράσ’,
εσώρευεν κεράσ̌ι͜α
Ερχίνεσεν να τραγωδεί
τ’ αρνί μ’ γιαβάς̌-γιαβάσ̌ι͜α