Ποίος εμέν να εγροικά;

Προβολή Τραγουδιού

Πέει με, πουλί μ’, αν χ̌αίρεσαι
όσον ντο είμες χώρι͜α
γιόξαμ’ σο ψ̌όπο σ’ κείντανε
τ’ εγάπ’ς τα μοθοπώρι͜α;

Ποίος εμέν να εγροικά;
Ποίος θα σύρ’ τον πόνον;
Τα νεότητα μ’ έφαγα
αρ’ για τ’ ατέν και μόνον

Αροθυμία σ’ έν’ γομάρ’
ση ράχ̌ι͜α μ’ φορτωμένον
Είπες με πως θα έρχ̌εσαι
κι ακόμαν αναμένω

Ποίος εμέν να εγροικά;
Ποίος θα σύρ’ τον πόνον;
Τα νεότητα μ’ έφαγα
αρ’ για τ’ ατέν και μόνον

Τα τέρτι͜α ντο εδώκες με
έχ’ ατα τιζεμένα
Μόνον ατά επέμ’νανε
σην ψ̌η μ’ συνορθι͜ασμένα

Ποίος εμέν να εγροικά;
Ποίος θα σύρ’ τον πόνον;
Τα νεότητα μ’ έφαγα
αρ’ για τ’ ατέν και μόνον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αροθυμία	νοσταλγία
ατά	αυτά
ατα	αυτά
ατέν	αυτήν
γιόξαμ’	ή μήπως	yoksa+μη
γομάρ’	φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου
εγάπ’ς	αγάπης
εγροικά	καταλαβαίνει
εδώκες	έδωσες
είμες	είμαστε
έν’	είναι
επέμ’νανε	απόμειναν
κείντανε	κείτονται, ξαπλώνουν
μοθοπώρι͜α	φθινόπωρα
νεότητα	νιότη, νιάτα
πέει	(προστ.) πες
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ράχ̌ι͜α	ράχη, πλάτη
συνορθι͜ασμένα	τακτοποιημένα, διορθωμένα
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τιζεμένα	αραδιασμένα, βαλμένα στη σειρά	dizmek
χώρι͜α	χωριστά
ψ̌η	ψυχή
ψ̌όπο	ψυχούλα