Όντες αγγεύ’νε τ’ όνεμα σ’

Προβολή Τραγουδιού

Όντες αγγεύ’νε τ’ όνεμα σ’,
αρνί μ’, σ’ εμέν καικά -ι
Συντρομάζ’νε τα γόνατα μ’
πάω να ρούζω κα’ -ι

Να έξερες, τρυγονίτσα μ’,
αρ’ τ’ εμόν την καρδίαν
Αποπέσ’ ’ς σ’ εγκαλιόπο σου
’κ’ εβγάλλ’νες με καμίαν

Όντες αγγεύ’νε τ’ όνεμα σ’
πάω να παλαλούμαι
Παΐρ’ να έν’ κυλίουμαι,
κρεμός να έν’ σκοτούμαι

Να έμ’νες και τρυγονίτσα μ’,
σ’ έναν ισίζ ορμάνι
Νέ μαξιλάρ’ εθέλ’ναμε,
νέ τουσ̌έκ, νέ γεργάνι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγεύ’νε	προσεγγίζουν, αναφέρουν
αποπέσ’	από μέσα
αρ’	εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha	ἄρα
γεργάνι	πάπλωμα	yorgan
εβγάλλ’νες	έβγαζες
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έμ’νες	ήμασταν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έξερες	ήξερες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καμίαν	ποτέ
κρεμός	γκρεμός
κυλίουμαι	κυλιέμαι
νέ	ούτε	ne
όνεμα	όνομα
όντες	όταν
ορμάνι	δάσος
παΐρ’	πλαγιά βουνού, άδενδρη κατωφέρεια	bayır
παλαλούμαι	τρελαίνομαι
ρούζω	πέφτω, ρίπτω
’ς	(ας) από
σκοτούμαι	σκοτώνομαι
συντρομάζ’νε	τρέμουνε ολόκληροι/ες/α
τρυγονίτσα	(υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας